Puisi oleh :Joko Pamungkas
Semak belukar carut marut kegelisahan...
Mengusik ketenangan alam pikir peraduan...
Hawa menggigil memanggil senyap selepas hujan...
Dahi ku kerut kan tapi mata enggan terpejam...
Ohh malam tanpa bintang dan rembulan...
Langit kamar tanpa cahaya penerang...
di kegelapan ku cari kedamaian...
Pada tumpukkan permasalahan ku sisir pembenaran...
Sukar ku urai,akal akar terlanjur menjalar..
Carut marut di semak belukar...
Masih adakah kebenaran??
Untuk mengurai kepadatan yang konon berkesinambungan...
Ku coba lupakan tapi terus mengganggu...
Ku coba berlari tapi apalah daya ku...
Ku coba melayang tapi manalah sayap ku..
Ku tagih janjimu tapi sudah berlalu...
(JFTV MEDIA GROUP)